Mutluluğa Dair Değildir!

"Evim Evim Güzel Evim"
Dianne Dengel

"Gelin...gelin..
Size mutluluğun sırrını vereceğim."
şeklinde bir giriş çok havalı olurdu ama...
Yok yapamam...
Umut tacirliği yapmayım şimdi durup dururken.
Yeterince maruz kalıyoruz buna.
Mutluluk, dediğimiz zaten sürekli bir şey de değil.
Etrafınızda 7/24 mutlu mutlu gezen bir insan çok sıkıcı olurdu herhalde.
Trajedi ile komedinin harman olduğu bir hayat yaşıyoruz, bu güzelim topraklarda.
Hem biz Doğuluyuz. 
(Burası da biraz karışık ya! Doğu'ya göre Batılı, Batılı toplumlara göre Doğulu hatta Orta Doğulu.)
Bizler hüznü severiz.
Hilmi Yavuz yapmış tespiti, başka söze ne hacet:

"Hüzün ki en çok yakışandır bize  
Belki de en çok anladığımız" 

ya da 
Ahmet Haşim'in ünlü dizesinde olduğu gibi:
"Melâli anlamayan bir nesle aşina değiliz" biz.

Mutluluğa dair yazılan şiir bile bulmak zor, bizde.
Bakın Orhan Veli nasıl yaklaşmış konuya:

"Handan, hamamdan geçtik,
Gün ışığındaki hissemize razıydık;
Saadetinden geçtik,
Ümidine razıydık;
Hiçbirini bulamadık;
Kendimize hüzünler icat ettik,
Avunamadık;
Yoksa biz ...
Biz bu dünyadan değil miydik?"

Yaşama sıkı sıkı bağlı olan Cahit Sıtkı bile ölüm korkusundan mutluluğa dair pek şiir yazamamış.
Ölümüne korkmuş "ölümden".
Ölümsüzlüğü düşleyerek beklentiyi büyütmüş belki de.

"Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gibi gönülden olsun
Olursa bir şikayet ölümden olsun"

Neyse enseyi fazla karartmayalım.
Fazıl Hüsnü Dağlarca kurtarsın bizi: 

"Söyle sevda içinde türkümüzü

Aç bembeyaz bir yelken
Neden herkes güzel olmaz
Yaşamak bu kadar güzelken?"

Gelmişken bunları da okuyun 🔻

Kimim Ben?
Aşk, İhanet, Cinayet vs.
Ölümsüzlük
Bir Tiryakinin Hezeyanları
Medyum Şair!
Kadın Olmak