Dönemler değişse de demokrasi anlayışımız pek değişmiyor.
Millet olarak aynı şeyleri yaşayıp yaşayıp duruyoruz.
Demokrasi anlayışımız gücü ele geçirmek için bir araç olmaktan öteye gitmiyor.
Gücü eline geçiren de kendi dünya görüşünü hakim kılmak için toplum mühendisliğine soyunuyor. Her şeyi kontrol etmek istiyor.
Kendini iktidarın dünyasına yakın görenler de şimdi ezme sırası bizde diyor.
Sonuç olarak bir kısır döngü içinde savrulup gidiyoruz.
Her dönem üzerinde "mahalle baskısı" hisseden bir kesim yaratmayı başarıyoruz.
Ayrışıyoruz, uzaklaşıyoruz birbirimizden.
En basit konularda bile cephelere ayrılıyoruz.
Onun bunun kışkırtmasıyla birbirimize parmak sallayıp duruyoruz.
Aslında her dönemde cebini doldurmayı başaranları, şahsi çıkarları için sömürebildiği her şeyi sömürenleri ya da vatana-millete düşmanlık besleyenleri bir kenara koyarsak dünya görüşü ne olursa olsun hepimizin beklentileri benzer şeyler: huzur, sosyal adalet, eşit gelir dağılımı, şeffaf ve hesap verebilir bir yönetim, bağımsız yargı, ifade özgürlüğü...
Yani kısacası laik, sosyal bir hukuk devletinden beklenen ne ise o.
Bizi yönetenlerin inançlı olup olmadığı ya da neye inandığı bizi zerre kadar ilgilendirmemeli.
Önemli olan tüm inançlara aynı hoş görüyle bakabiliyor mu?
Ayırmadan, ötekileştirmeden, parmak salmadan; inancına, mezhebine, kıyafetine, ne yiyip içtiğine bakmadan hizmet verebiliyor mu?
Ülke her gelenin dünya görüşüne ya da ahlak anlayışına göre tekrar tekrar şekillenecekse vay halimize...
👉 Dalkavukluğun Tarifesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız bizim için değerli. Lütfen yazıyla ilgili görüşlerinizi bizimle paylaşınız.