Taraf Olmak

Bu yazıyı okuyanların bir kısmı "çok safsın hocam" diyecek ama olsun.
"Taraf olmayan bertaraf olur." diye bir laf var ya işte ben o bertaraf olanlardanım.
En azından bu aralar öyle hissediyorum.
Taraf olmayı pek beceremiyorum.
Aklıma Sezen Aksu'nun şarkısı geliyor, hemen:
"Beni kategorize etme
Benle oynama
Yaftayı yapıştırıp
Bana isim koyma
Karikatürleştirme beni" 
(Bu arada şarkının söz ve müziği Bülent Ortaçgil'e aitmiş.)
Elimden geldiğince siyasi konuşmalardan uzak duruyorum.
Herkes cebinde yaftalarla geziyor.
Herkes tarafını seçmiş.
"Ben; ortak akıldan, bilimsel gerçeklerden, doğrudan, haktan, adaletten, evrensel değerlerden yanayım." desen karşında müstehzi bir gülüş peyda oluyor. Geçmişten, yaşanan haksızlıklardan, adaletsizliklerden dem vurulmaya başlanıyor. 
Tamam, işte benim derdim de bu; diyorsun. Bu bir rövanş maçı değil. Gelin hep beraber evrensel değerleri hakim kılalım. Bırakalım da liyakat öne çıksın, yüz bilmem kaç yıllık kurumlar, en önemlisi de adalet, dönemin ruhuna göre eğilip bükülmesin vs. diyorsun...cık.
Akıl, sağduyu, asgari müşterekte buluşma çabası, karşı tarafı dinlemek, anlamaya çalışmak, hoşgörü hak getire.
Konuşmaya ne gerek var, sen tarafını söyle bakayım.
(yazıyı siyasi boyuta taşımamak için çırpınmaktayım)

Sanal alemde küfürler, hakaretler havada uçuşuyor.
Yaşadığımız kısır bir döngüden ibaret.
Hangi siyasi görüşün iktidarda olduğunun bir önemi yok yaşanan hep aynı.
Benim dünya görüşüm iktidar olsun da gerisini boş ver.
Bu kısır döngüyü kırmak elimizde. (hocam, bu kadar saflık da çok ama)

Ortak paydamız Türkiye. 

Daha güzel daha çağdaş daha demokratik bir ülke. 

Neyse boş verin yaftalayın beni, hazırım.

Gelmişken bunları da okuyun 🔻

İt İte İt de Kuyruğuna!
Bir Anekdot
Aşk, İhanet, Cinayet vs.
Bir Tiryakinin Hezeyanları
Medyum Şair!